Początki
Tak zwana mądrość ludowa mówi, że piwo IPA (India Pale Ale) powstało dzięki temu, że – chcąc eksportować jasne piwo na rynek indyjski, aby napoić żołnierzy w czasach kolonialnych – właściciel londyńskiego Bow Brewery, George Hodgson, zwiększył zawartość alkoholu oraz zaczął dodawać do tradycyjnych rodzajów trunku większą ilości chmielu.
Motywacją była słaba trwałość piwa warzonego w sposób dotychczasowy, a zarówno alkohol, jak i chmiel – dzięki swoim właściwościom fizykochemicznym, wydłużały przydatność produktu do spożycia.
Tę morską opowieść przekazują sobie piwowarzy od pokoleń, jak świat długi i szeroki. Problem w tym, że to tylko legenda, która ma w sobie jedynie ziarno prawdy.
Zgodnie z obecną wiedzą historyczną, już od lat 60-tych XVIII wieku do jasnych piw przeznaczanych na eksport dodawano więcej chmielu, by uchronić je od zepsucia. W ten sposób powstało bogate w estry owocowe Pale Ale for India, które po wielu dekadach zaczęto nazywać East India Pale Ale (od Kompanii Wschodnioindyjskiej), co następnie uległo skróceniu do India Pale Ale oraz akronimu IPA.
Piwo IPA – pierwsze kroki za Oceanem
Co prawda brytyjski rodzaj IPA (dziś najczęściej znany jako English IPA) poza tym, że trafił do Indii, dotarł również za Ocean – i był przez wiele lat produkowany przez Ballantine Brewing w New Jersey, to dopiero wersja z Zachodniego Wybrzeża podbiła serca światowego odbiorcy.
W 1975 roku mający siedzibę w San Francisco browar Anchor uwarzył Liberty Ale, chmielony nową odmianą chmielu – Cascade. Była to niesamowita odmiana pod względem aromatyczno-smakowym. Użyty w procesie produkcji piwa amerykański chmiel sprawił, iż Liberty Ale oferowało w zapachu nuty kwiatowe, a smakowało gorzkimi grejpfrutami. Liberty Ale jawiło się jako odskocznia od dominującego wówczas na rynku wodnistego, bezsmakowego jasnego lagera. Wówczas jednak nikt nie nazywał nowego przysmaku Kalifornijczyków mianem piwa IPA.
Cztery lata później weszła w życie decyzja prezydenta Cartera o legalizacji piwowarstwa domowego, a spośród rzeszy pasjonatów pączkować zaczęły browary kraftowe. W 1982 roku powstał pierwszy brewpub od czasów prohibicji, założony przez Szkota Berta Granta w Yakimie, w stanie Washington. Rok później wyprodukował on mocno chmielowe piwo, do którego użył nowofalowych amerykańskich chmieli, bogatych w nuty cytrusowe. Swój wyrób nazwał – na cześć pierwowzoru – India Pale Ale.
Te dwie pozycje – Liberty Ale z Anchor Brewing oraz India Pale Ale z Grant’s Brewery Pub (Yakima Brewing) stały się wyznacznikiem stylu na długie lata. Reszta jest historią. Piwo IPA zaczęło podbijać świat.
Dziś IPA to akronim oznaczający kilkanaście (a nawet kilkadziesiąt!) różnych rodzajów stylu – od słodkich do gorzkich, w przeróżnych kolorach i różnorakiej mocy. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o poszczególnych rodzajach IPA, zapraszam do osobnego wpisu.
Nie tylko miłośnik dobrej kuchni, ale też kucharz-amator, który samodzielnie przygotowuje i testuje różne przepisy z całego świata. Podróżnik i degustator pysznego jedzenia w różnych krajach i kulturach. Sensoryk piwny. Właścicielem kraftowego browaru kontraktowego, który tworzy odjechane piwne eksperymenty. Jako były piwowar domowy, ma duże doświadczenie w warzeniu i zna się na technikach i stylach piwa. Lubi eksperymentować z nowymi smakami i połączeniami, zarówno w kuchni, jak i w szkle. Jego motto to: “Albo grubo, albo wcale”.
3 komentarze do “IPA – historia początku piwnej rewolucji”
Możliwość komentowania została wyłączona.