Beer pong – co to jest?
Beer Pong (znany także jako Bejrut) to ekscytująca piwna gra imprezowa, w której może wziąć udział całkiem spora grupa przyjaciół obecnych na imprezie. Gra powstała w latach osiemdziesiątych w stolicy Libanu – Bejrucie. Z biegiem lat stała się ulubioną rozrywką na imprezach młodych ludzi na całym świecie.
W grze biorą udział cztery osoby podzielone na dwa dwuosobowe zespoły. Piłeczka pingpongowa przemieszczana jest przez nie po stole, mając na celu jeden z kubków przeciwnika. Kiedy piłeczka wpadnie do kubka, gracze z drużyny, do której kubka wpadła, muszą wypić jego zawartość. Gdy wszystkie kubki drużyny są puste, przeciwnicy wygrywają.
Beer pong – zasady gry
Ustawienie
Rozgrywkę w Beer Pong rozpoczyna się od ułożenia w formie piramidy dziesięciu kubków po każdej stronie stołu do beer ponga (około 2,5 metra długości). Następnie każdy kubek napełnia się odpowiednią ilością piwa (w przeróżnych popularnych wariacjach można użyć także innego alkoholu – my Słowianie powinniśmy zdecydowanie opatentować Bimber Ponga). Według amerykańskiej tradycji do napełnienia wszystkich dziesięciu kubków używa się dwóch małych piw o pojemności ok. 330 ml, lecz ta ilość może się różnić w zależności od tego, na ile umówią się uczestnicy. Używa się raczej piwa masowego, a nie kraftowego – choć wszelkie wariacje są mile widziane.
Ogólna rozgrywka
Beer Pong jest zazwyczaj rozgrywany przez dwuosobowe zespoły, w których każda drużyna na zmianę rzuca piłeczkę do tenisa stołowego, celując do kubków drugiej drużyny. Gdy piłeczka wyląduje w kubku, kubek jest zabierany, a przeciwnik wypija jego zawartość. Jeśli przedstawiciele obu rywalizujących ekip trafią do kubków, piłeczki są zwracane, a gracze dostają szansę na ponowny rzut.
Drużyna, która z powodzeniem trafi we wszystkie kubki przeciwnika, wygrywa grę. Ponieważ istnieje ogromna ilość wariacji na temat gry, dobrze jest umówić się odnośnie do takich aspektów jak racking i odbijanie/kołysanie przed rozpoczęciem gry. Zwycięzca pojedynku zazwyczaj pozostaje na stole i czeka na następnego pretendenta. Zazwyczaj tworzy się listę, aby śledzić kto jest następny do gry w Beer Pong.
Kto zaczyna grę?
Jeśli jest to pierwsza gra wieczoru w Beer Pong, o pierwszym strzale decydują „Oczy”. To jest, gdy gracz z każdej drużyny próbuje umieścić piłkę w kubku rywala, utrzymując kontakt wzrokowy ze swoim przeciwnikiem podczas rzutu. Jeśli obaj gracze spudłują lub trafią, to następny rzuca ich partner z drużyny. Ten etap rozgrywki trwa do tej pory, aż jedna osoba trafi, a rywal spudłuje. Trafiony kubek nie jest na tym etapie usuwany, zaś piłka wraca do drużyny, która ja zatopiła. Jeśli nie jest to pierwsza gra wieczoru, zaczyna zwycięzca poprzedniego meczu. Jeśli tworzone są nowe drużyny lub jeśli zwycięska drużyna się wycofuje, „Oczy” są wykonywane ponownie, aby ustalić, kto zaczyna pojedynek.
Zasada Łokieć / Nadgarstek
Jest to zazwyczaj niewypowiedziana zasada na imprezach domowych (lub przynajmniej dopóki ktoś jej nie złamie). Podczas rzutu, gracze muszą trzymać łokcie poza krawędzią stołu. Jeśli obowiązuje zasada nadgarstków, gracze muszą trzymać także nadgarstki poza krawędzią stołu. Złamanie tej zasady powoduje, że rzut nie zostanie zaliczony. Jeśli rzut został oddany nieprawidłowo, zawodnik może go powtórzyć. Jest to zazwyczaj najbardziej sporna zasada w Beer Pongu, ponieważ czasami trudno jest określić, czy łokieć/nadgarstek rzeczywiście przekracza płaszczyznę stołu. Dotyczy to wszystkich uczestników zabawy.
Zmiana ustawienia (Racking)
Dwa razy w ciągu gry, każda drużyna może poprosić o zmianę układu kubków na początku swojej kolejki. Jest to znane jako re-racking, racking lub reforming. Racking może mieć miejsce, gdy pozostało 2, 3, 4 lub 6 kubków. Jeśli uczestnik otrzyma możliwość ponownego rzutu piłeczką z powodu dwukrotnego trafienia z rzędu, liczy się to jako jedna kolejka i nie może być podstawą do zmiany ustawienia. Na życzenie, ostatni kubek może być zawsze cofnięty i wyśrodkowany.
Odbijanie (Bouncing / Swatting)
Jeśli piłeczka uderzy w stół i wpadnie do kubka (nawet przez przypadek), kubek, do którego wpadła, jest usuwany. Dodatkowo broniący może wybrać także drugi kubek, który zostanie usunięty. Jeśli pozostały tylko 2 kubki, zasada ta nie obowiązuje, więc próba zastosowania swattingu na ostatnich 2 kubkach jest bezużyteczne, chyba że robi się to wyłącznie dla upokorzenia rywala. W niektórych środowiskach odbijanie nie jest mile widziane i uznawane jest za zagranie niezgodne z duchem gry.
Palcowanie / dmuchanie (Fingering / Blowing)
Niektórzy gracze używają określenia dość wulgarnego stwierdzenia „Guys Finger, Bitches Blow” podczas podsumowania zasad na początku gry. Palcowanie ma miejsce wtedy, gdy piłka rotuje wewnątrz kubka, a drużyna broniąca wyciąga ją palcem. Dmuchanie zachodzi wtedy, gdy piłka wiruje wewnątrz kubka i jest wydmuchiwana przez drużynę broniącą. Jeśli nie zostanie to sprecyzowane na początku gry, ani palcowanie, ani dmuchanie nie jest dozwolone. Wynika to łatwości wykonania takiego manewru. Jest to ułatwienie dla początkujących.
Naprawianie pozycji kubków w grze Beer Pong
W każdym momencie gry, gracz może poprosić o naprawienie kubków, czyli przywrócenie ich do przypisanej pozycji w piramidzie. Nie należy tego mylić z poprawianiem. Stosuje się ten manewr w momencie, gdyby kubki się zsunęły lub zostały wytrącone z pozycji. Bardziej wytrawni Beer Pongowi gracze zaopatrują się w specjalne stojaki, dzięki którym kubki nie przemieszczają się po stole.
Kubek Śmierci
Kiedy kubek jest już trafiony i wyciągnięty ze stojaka, a jego zawartość nie została jeszcze wypita, kubek w ręku gracza (lub nawet jeśli odłożył on napój), może być określany jako Death Cup (ew. Bitch Cup). Jeśli kubek ten zostanie trafiony przez drużynę przeciwną, gra automatycznie się kończy, a drużyna, która trafi piłką do Kubka Śmierci jest zwycięska. Jeśli kubek jest nadal na stole, a nie w ręce zawodnika, a obie piłki wylądują w środku, jest to rzut warty 3 kubki (2 dodatkowe wybrane przez drużynę broniącą). Jest to najczęściej spotykane, gdy gracze strzelają w tym samym czasie lub gdy drużyna broniąca nie zwraca uwagi i jest wzięta z zaskoczenia.
Rollback
Po rzucie, jeśli piłka wróci do rzucającego bez uderzenia w podłogę (można również złapać ją w powietrzu), zawodnik ma prawo rzucić ponownie. Rzut ten liczy się pojedynczo.
Zasada NBA Jams on Fire
Po tym, jak zawodnik trafi dwa kubki z rzędu, może powiedzieć „heating up”, czyli „rozgrzewam się”. Jeśli wykona swój trzeci rzut, może ogłosić, że jest „on fire”, czyli „w gazie” i ma prawo rzucać, dopóki nie spudłuje. Jeśli gracz nie ogłosi, że się rozgrzewa, nie może wykorzystać tej zasady.
Wyspa / Solo / Iso / Samotny Puchar
Ta zasada ma wiele różnych nazw, ale koncepcja jest taka sama. Każdy gracz, raz na grę, może wybrać określony kubek, pod warunkiem, że nie dotyka on żadnego innego kubka. Jeśli ten konkretny kubek zostanie trafiony, drużyna broniąca się ściąga trafiony kubek wraz z dodatkowym, wybranym przez siebie kubkiem. Jeśli strzelec trafi inny kubek, to kulka jest wyciągana, a przypadkowo trafiony cel pozostaje na stole.
Ostatnia szansa (Rebuttal)
Gdy ostatni kubek zostanie trafiony, gracze przegranej drużyny mają jeszcze ostatnią szansę trafić pozostałe kubki rywala. Każdy z graczy rzuca tak długo, aż nie spudłuje. Kolejność, w jakiej to się odbywa, nie ma znaczenia. Jeśli pozostały jakieś stojaki mogą być teraz użyte. Gdy obaj gracze spudłują, a kubki rywali pozostaną na stole, gra jest uznawana za zakończoną. Jeśli graczom uda się trafić wszystkie pozostałe kubki, gra przechodzi w dogrywkę o 3 kubki.
Beer Pong – dogrywka
Trzy kubki są umieszczane z powrotem w kształcie trójkąta i niedoszli zwycięzcy rzucają jako pierwsi. Stojaki nie są dozwolone podczas trwania dogrywki, jednak ostatni kubek może być cofnięty / wyśrodkowany.
Nie tylko miłośnik dobrej kuchni, ale też kucharz-amator, który samodzielnie przygotowuje i testuje różne przepisy z całego świata. Podróżnik i degustator pysznego jedzenia w różnych krajach i kulturach. Sensoryk piwny. Właścicielem kraftowego browaru kontraktowego, który tworzy odjechane piwne eksperymenty. Jako były piwowar domowy, ma duże doświadczenie w warzeniu i zna się na technikach i stylach piwa. Lubi eksperymentować z nowymi smakami i połączeniami, zarówno w kuchni, jak i w szkle. Jego motto to: “Albo grubo, albo wcale”.